آزمایش کشش مهندسی برای نشان دادن اطلاعات اساسی درباره استحکام مواد و به عنوان آزمایشی برای پذیرش خصوصیات ماده کاربرد زیادی دارد. در آزمایش کشش، نمونه تحت نیروی کششی یک بعدی که به طور پیوسته زیاد می­شود، قرار دارد و این در حالی است که ازدیاد طول نیز به طور همزمان مشاهده می­شود.

آزمایش­های کشش، برای تعیین رفتار مکانیکی مواد در بارگذاری ایستایی و کشش محوری بکار می­روند. اطلاعات و محاسبات در تست کشش معمولاً شامل حد استاتیک، درصد ازدیاد طول، ضریب ارتجاعی (مدول الاستیسیته)، حد تناسب، درصد کاهش سطح مقطع، استحکام کششی، نقطه تسلیم، استحکام تسلیم و دیگر خواص مرتبط باشد.

مشخصات انجام این آزمون در استاندارد 69-8 ASTM E تعیین گردیده است.

آزمون جزء اساسی هر فعالیت مهندسی است. در بسیاری از مراحل فرآیند پیچیده تولید یک ماده مهندسی (فلزی، پلیمری، سرامیکی یا مرکب) هنگام شکل دادن این مواد و ساخت قطعه، همچنین در سرهم کردن این قطعه­ها که به منظور ایجاد فرآورده مهندسی (با هدف برآورده کردن منظور خاص) مونتاژ می­شوند، بازرسی و آزمون باید صورت گیرد. نیاز به آزمون با پایان یافتن تولید به طور خودکار از بین نمی­رود و لازم است فرآورده در طول عمر کاری­اش مورد بازبینی و آزمون قرار گیرد تا تغییرات احتمالی ایجاد شده در آن، از قبیل خسارتهای مربوط به خستگی و خوردگی، مشخص گردد.

انواع آزمون­های مورد استفاده را می­توان در دو دسته کلی جای داد:

الف) آزمون­های تعیین خواص مواد

ب) آزمون­های تعیین درستی مواد یا قطعات

آزمون­های دسته اول عموماً از نوع مخرب هستند. این آزمون­ها روی نمونه­های مواد انجام می­شوند و ضمن انجام آزمایش، نمونه­ها آسیب می­بینند یا می­شکنند. تعیین استحکام کششی ماده از طریق کشش تا حد شکستن نمونه مثالی از آزمون مخرب است. از آزمونهای مخرب می­توان جهت تأیید دستورالعمل جوشکاری وکیفیت حوشکار استفاده کرد که می­توان جهت اطلاع از جزئیات روشهای استاندارد این آزمونها برای جوش­ها به استاندارد 4/0 AWSB  مراجعه کرد. همچنین استاندارد 1104 API چگونگی انجام این آزمونها را برای جوش­های موجود در لوله­ها مشخص می­کند.

آزمون­های دسته دوم ماهیت غیرمخرب دارند و برای بررسی وجود ترک­های سطحی یا داخلی در ماده، قطعه یا فرآورده نهایی به کار می­روند. این آزمون­ها بنا به ماهیتشان به قطعه مورد نظر آسیب نمی­رسانند. در این آزمون­ها نمونه برداری ضرورت ندارد، چرا که در صورت لزوم می­توان قطعه اصلی را مورد بررسی قرار داد.

در آزمون­های مخرب خواصی از قبیل استحکام کششی، فشاری و برشی در دمای محیط و دیگر دماها، سفتی، سختی، استحکام ضربه، خواص تابع زمان مانند پدیده­های خستگی و خزش، مقاومت به اکسایش و مقاومت به خوردگی مورد ارزیابی قرار می­گیرند. این نتایج از آزمایش­های نظیر آزمایش­های کشش، فشار و برش، سختی، ضربه، خستگی، خزش و خوردگی به دست می­آیند. در بعضی موارد بر حسب نوع بارگذاری مکانیکی قطعه در حال کار، ممکن است خواص استحکام فشاری و برشی علاوه بر خواص کشش مورد نیاز باشد. بسیاری از قطعات در معرض بارهای تکراری یا تنش­های چرخه­ای می­باشند یعنی ممکن است بارهای وارده به طور متناوب و به سرعت از کششی به فشاری و برعکس تغییر کنند؛ در این صورت اطلاعات مربوط به ویژگی­های خستگی ماده بسیار اهمیت می­یابند. خزش که تغییر شکل آهسته و پیوسته ماده نسبت به زمان در دمای ثابت می­باشد، پدیده­ای است که برای مواد فلزی مورد استفاده در دماهای بالا اهمیت پیدا می­کند. البته نباید تصور کرد که خزش پدیده­ای است که فقط در دماهای بالا صورت می­گیرد بلکه بسیاری از مواد پلیمری در دمای اتاق یا دماهای نزدیک به آن خزش می­کنند. از آنجایی که بسیاری از قطعات با روشهای تغییر شکل پلاستیک ورق­های فلزی مانند: خم کاری، پرسکاری و کشش عمیق تولید می­شوند، تعدادی آزمایش برای ارزیابی قابلیت شکل پذیری ورقها بوجود آمده­اند.

بسمی تعالی